Bill ile Bill hakkında ..
Ben hiçbir zaman yalnız olmakla ilgili problem yaşamadım,hatta tam tersi.Ana okulunda arkadaşlarla birlikte gidebileceğin bir yer vardı.Orayı hiçbir zaman sevmedim.Bütün gün evde kalmayı tercih ederdim.Okulu da sevmezdim.Ama hayatında bu şeyler olmazsa , hayatta ilerleyemezsin, yani okula gitmeye karar verdim.
Hayatımda anneme sahip olduğum için çok mutluyum.O benim için çok önemli.O her zaman Tom ve beni desteklemiştir , müziğimizde bile.Hatta grubu işlerimizde o yönlendirmiştir.Bu cooldu.Bizim de evde kurallarımız ve kısıtlamalarımız vardı,ama kötü değillerdi.Anne-babamız ayrıldığında işler zorlaştı.6 yaşındaydık.O andan itibaren babanın bizimle birlikte yaşamayacağını düşünmek değişik bir histi.O zamanda korkunçtu.Ama şuan bununla ilgili problemim yok , çünkü artık daha iyi anlıyorum.Çocuklar yüzünden bir arada kalan ebeveynler daha kötüdür.Annem ve bizim aramız her zaman iyi olmuştur.
Bir keresinde annem bize çok sinirlenmişti ve hayal kırıklığına uğramıştı.Bu okuldaki ebeveyn toplantısında olmuştu.Diğer bütün ebeveynler beni ve Tom'u şikayet etmişlerdi.Çocuklarının bizimle aynı sınıfa gitmelerini istemiyorlardı.Annem bunları duymaktan mutlu olmamıştı.Ama köyümüzdeki ebeveynler yeni fikirlere açık değildi,eski kafalılardı. Bizi anlamadılar.
Geceleyin dışarıda geç saatlere kadar kalma iznimiz vardı.Bu cooldu.Ama bunu avantaj olarak kullanmadım,eve hiçbir zaman körkütük sarhoş gelmedim ve annemin önünde kusmadım.
Bizi seven başkaları ise büyük ebeveynlerimiz. ( anneanne-dede ) Onlar bizim en büyük fanlarımız.TVde bizimle ilgili bir haber olunca kameraya kaydediyorlar ve bütün dergileri alıyorlar.Onlara her zaman güvenebiliriz.
Okulda durum farklıydı.Tom ve benim yalnızca 1 arkadaşımız vardı ; Andreas.Hiçbir zaman diğerleriyle takılmak istemedim.Diğerleri huysuz ve yalancıydı.Beni "hayaller kuran burnu havada çocuk " diye çağırırlardı.Ama hiç aldırmadım ve bugün hiç hiç aldırmıyorum.
Sadece bir ilgi alanım vardı: müzik.Ve hala seviyorum.Boş zamanım olduğunda koltukta televizyon izliyor olurum,ya da partide.Bir keresinde binicilik yapmayı denemiştim , atlardan korkmama rağmen.Şans ki hiçbir şey olmadı. Hiç ciddi bir kaza geçirmedim , hastaneye gitmek zorunda olduğum dışında . Görülmeye değer bir şey değildi ; bir sivrisinek kulağımı ısırmıştı. Sivrisineklere alerjim var.Tom'un beni her gün görmeye gelmesi çok harikaydı.Bu huyu çok tatlıdır.Onun hakkında tek sevmediğim şey maço davranışları . Tamam , kıyafetleri de benim alanım değil.Ama önemli olan şey , o bunu seviyor.Biz her zaman ne yapmak istiyorsak onu yaptık.
Hayatımızın bizim için ne kadar değiştğini düşününce şaşkına dönüyorum . Ama çok eğlendik . Ama hayal edebildiğimden çok daha stresi bir iş . Herkes star olduğun için her şeyin servis edileceğini ve bir şey yapmak zorunda olmadığını düşünür . Bu gerçekten doğru değil.Başarımızın için inanılmaz çok çalıştık.Ama değdi . Müzik yapmaktan başka bir şey istemezdim. Herkes bize başarının bizi değiştirip değiştirmediğini soruyor. Bence değiştirmedi . Eğer öyle olsaydı ailemiz çoktan bitmiş olurdu. Her zaman kendim oldum ; hırslı , tembel , mutlu ve biraz bencil. Diğer insanların benim hakkımda ne düşündükleri ya da söyledikleri umrumda değil . Hayatımdaki en önemli şeyler her zaman annem , ikizim Tom ve grubum Tokio Hotel olacak.(bide benn xD )
